De kroeg wordt een klit, als iedereen luistert.
Om het verhaal te horen dat de dronkaard zacht fluistert.
Het gaat over zijn tijd, een tijd lang vervlogen.
Ieder die luistert zit voorover gebogen. 

Hij was een zeeman, een bonk uit 1 stuk.
Die de zeeën heeft bevaren op zoek naar geluk.
Z'n verhaal is fantastisch, z'n boodschap is triest.
Hoe iemand die weggaat zijn vrienden verliest.
Was een zeeman en toonde nooit pijn.
Z'n hart weet wel beter, gescheurd van venijn.
Morgens in de tropen, nachten in Parijs.
Maar zijn koffer is leeg aan het eind van de reis. 

De zeeman met zijn blauwe pet weet hoe het is.
Maten te over, aan vrienden een gemis.
Vechten in kroegen, in straten vol rood.
Op zee en in havens vonden velen de dood.

De zeeman is oud nu met rimpels van de tijd.
Zijn leven was vol van drank en van spijt.
Want als iedereen luistert als hij zijn leven lalt.
Beleeft hij alles weer met zijn vuisten gebald.
 
Hij was een zeeman, een bonk uit 1 stuk.
Die de zeeën heeft bevaren op zoek naar geluk.
Z'n verhaal is fantastisch, z'n boodschap is triest.
Hoe iemand die weggaat zijn vrienden verliest.
Was een zeeman en toonde nooit pijn.
Z'n hart weet wel beter, gescheurd van venijn.
Morgens in de tropen, nachten in Parijs.
Maar zijn koffer is leeg aan het eind van de reis. 

De zeeman staat op en gaat op de pot.
Voor hem is dit altijd het grootste genot.
Want hij schijt op een ieder die niet weet hoe het voelt.
Die luisteren en lachen maar niet weten wat hij bedoelt.
 
Hij was een zeeman, een bonk uit 1 stuk.
Die de zeeën heeft bevaren op zoek naar geluk.
Z'n verhaal is fantastisch, z'n boodschap is triest.
Hoe iemand die weggaat zijn vrienden verliest.
Was een zeeman en toonde nooit pijn.
Z'n hart weet wel beter, gescheurd van venijn.
Morgens in de tropen, nachten in Parijs.
Maar zijn koffer is leeg aan het eind van de reis. 

's Morgens in de tropen en nachten in Parijs.
Maar zijn koffer is leeg aan het eind van de reis.

 

(c) André Liedorp