In het Zwitsers plaatsje Sauerkriet daar woonde eens een wulpse griet,
bovenop een heuveltje, maar wat was nou het euveltje.
Ze was heel wat van plan, maar ze had nog steeds geen man.
Dus gleed ze met haar poes zo nat, het dorpje in, ze had keuze zat.
Ze koos een kerel uit, en nam haar nieuwe buit,
De heuvel op en blij, klonk het ‘s nachts door de vallei.
Jodelahoho

En elke nacht klonk dit geluid, hoe het ontstond waar kwam het uit
Ja dat wist maar 1 man, maar die zei er niets van.
Gelukzalig keek hij rond, maar hij hield altijd zijn mond
Maar zij had aan 1 vent niet genoeg, dus op een avond naar de kroeg
Van ’t plaatsje Sauerkriet, en lang duurde het niet.
Of ze nam een kerel mee, en zo klonk het dus met twee.
Jodelahoho

En elke nacht klonk dit geluid, hoe het ontstond waar kwam het uit
Dat wisten slechts die twee, en die keken heel tevree,
Het was iets dat hen verbond maar zij hielden steeds hun mond.
De 2 deden echt hun uiterst best, maar haar dorst was nog niet gelest.
Dus hup weer afgedaald, en nog een vent gehaald, eh nog een vent gehaald.
Er kwamen er steeds meer, er was een hoop verkeer
Tussen heuvel en het dal en ‘s nachts klonk het geschal.
Jodelahoho

En elke nacht klinkt dit geluid, hoe het ontstaat waar komt het uit
Wij mannen weten het, en we hebben reuze pret.
Geheim voor elke vrouw –en ik dan- en ook geheim voor jou.
1 man op de planeet, -zeg het dan- die het nog niet weet. –ik wil het ook weten-
van die wulpse griet, -zeg het- zo heet ze liever niet.
Zodat je hem nooit ziet in het plaatsje Sauerkriet.

Bij het Hollands plaatsje Overvliet,
daar woont een man en elke griet,
weet van zijn goede naam,
en van zijn grote... faam
is hun vent naar Sauerkriet,
komen zij naar Overvliet.