Door de jaren blijkt maar 's,
ik zoek een knuffel uit voor jou,
dat het leven een mysterie is,
eentje roze eentje blauw,
van vergaan en weer opnieuw ontstaan,
ik heb geen idee waar jij van houd,
het zal voor eeuwig en altijd in een cirkel verder gaan.

opeens besef ik dat dat juist dit moment,
vragen wij niet veel te veel geluk,
symbool staat voor het grote onbekende,
is ons leven niet al veel te druk,
ik houd me groter dan ik werkelijk ben,
we razen nieuw fasen in,
het spijt met dat het grote onbekende met beklemt.

maar als jij er bent, en zie hoe klein je bent,
voelt alles nieuw maar lijkt het of ik jou al jaren ken,
ik hoop dat je ergens dat het jou aan niets ontbreekt je meer dan welkom bent.

ik luister hoe je hartje klopt,
ben zo benieuw op wie je lijkt,
voel hoe jij tegen mijn handen schopt,
meer op je moeder of op mij,
je groter groeit en sterker word,
ik hoop op een mix van allebei,
voordat jij je op het leven stort.

maar als jij er bent, en ik zie hoe klein je bent,
voelt alles nieuw maar lijkt het of ik jou al jaren ken,
ik hoop dat je ergens weet dat het jou aan niets ontbreekt je meer dan welkom bent.

zo groots, zo klein kan een wonder zijn,
jij maakt het leven zo mooi als het maar kan zijn.

in deze meer dan korte tijd,
heb jij mijn leven al verrijkt,
weet dat je bedje is gespreid.

maar als jij er bent, en ik zie hoe klein je bent,
voelt alles nieuw maar lijkt het of ik jou al jaren ken,
ik hoop dat je ergens weet dat het jou aan niets ontbreekt, je meer dan welkom bent.

als je later groter bent en ik kijk naar dit moment,
weet ik dat de tijd daartussenin wat dalen heeft gekend,
maar dat is hoe het leven loopt, het enige waar ik op hoop is dat jij gelukkig bent.