Dat eenzaamheid een ziel kan breken was voor mij een harde les. 
Ik zag wat het deed met mijn neger, check, 
Het deed zoveel pijn het dwong om z´n leven te nemen.
Ik zie nu in wat het met je doet, wanneer mensen niet om je geven, 
Je kon niet meer tegen de pijn en de stemmen in je hoofd, 
Om nou de met de wil om te vechten, nee je sprong van 7 hoog, 
Alles achterlaten, geen geloof meer in hoop, 
Je maakte de keuze me broeder, nee je koos voor de dood,
Maar het was niet je tijd om te gaan en je weet dat.
Het was de rede waarom je na die val alleen maar je been brak,
En het bewijs: je had de engel met je mee gast,
Niet velen kunnen navertellen wat je overleeft had.
Hoe gek het ook is, je had nog een kans gekregen,
En ik dacht al even dat we weer samen konden gaan spacen,
Jammer genoeg ik zag de pijn in je ogen,
Je lach kon niet verbergen dat je aan je einde wouw komen.
Je gevoelens maakte je gek, daardoor ben je kapot gegaan.
En wat de eerste keer niet lukte, dat heb je dan toch gedaan.
Wat je moet weten is dat ik mezelf nog vaak straf,
Omdat ik al je signalen weer net te laat zag,
Nu is het te laat, en ben je dood, het is zonde.
Je hebt het gedaan, een zak over je hoofd gebonden.
Ik zal ze meedragen, nooit helende wonden, 
En wat ik hoop is dat je nu je rust hebt gevonden,


Niks is wat het zijn moet, ik lijk blij terwijl het binnen in me pijn doet,
Je kijkt moe, begrijp je wat ik in mijn lijf voel?
Ik twijfel schrei, geef me de tijd en ik blijf cool,
Maar mn gevoel jaagt me op als een schaduw, 
maar dit is mijn manier waarop ik je waarschuw.
Laat me gaan nu, want ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Ik kan alleen vertellen over leven op de straathoek.

K zie, k zie, k zie, k zie, k zie, k zie, 
Een net meisje voor me, De mooiste van de klas, 
Goed bij de les, toetsen minimaal een 8,
Goed opgevoed, blij dat kon je zien aan de lach,
Rolde door de buurt heen, sinds ze skeelers bezat,
Ze was een lief meisje, bij wie ik rust vond,
Kwam vaak voor me op, zodat ik ook met de bus kon,
K kende dr goed, ging nog een tijdje met dr zus om,
T is zo jammer dat ze zo vroeg de drugs vond.
Wat dr bezielde, die eerste trek te nemen,
Ze wist wat coke had gedaan met mijn familieleden,
De fout die ze maakte, maakte er velen maar
de coke had die van haar helaas niet vergeven,
het neemt haar in z'n macht waardoor ze op straat is gaan leven.
Steeds opzoek naar meer het blijft in d'r aderen kleven. Het doet me pijn om haar te zien, ik kom D'r dagelijks tegen,
Dat mooie meisje is nu een junk met magere benen.
Soms word ik wakker en haat m'n verleden, 
Vrienden verloren,waarom hield geen van m'n daden dat tegen?
Alsof iemand daarboven me pest en me mentaal zit te breken,
En me kwetst door steeds een van m'n maten te nemen.
Meid de pijn verdwijnt even, je hebt ff geen zorgen,
Is ze hi of is ze nog harder dan rotsblokken?
Het vervelende is je kan alleen jezelf ervan verlossen,
Dus voor het te laat is hoop ik dat je kan stoppen. 


Niks is wat het zijn moet, 
ik lijk blij terwijl het binnen in me pijn doet,
Je kijkt moe, begrijp je wat ik in mijn lijf voel?
Ik twijfel schrei, 
geef me de tijd en ik blijf cool,
Maar mn gevoel jaagt me op als een schaduw, 
maar dit is mijn manier waarop ik je waarschuw.
Laat me gaan nu, 
want ik weet niet wat ik ermee aan moet.
K kan alleen vertellen over leven op de straathoek.