We staan hier, dames en heren, langs de ..., langs de E9.
En het wachten is op het volgende dier dat hier de weg gaat oversteken en zich in een ongelijke strijd gaat meten met het immer voortrazende verkeer.
Prachtige weg hier, schitterend gelegen, dwars door de Veluwe en je zou haast zeggen, die natuur moet er al geweest zijn, want zoiets moois leg je niet in korte tijd aan.

Op 't ogenblik zit in de vluchtstrook op het startschot te wachten de nummer dertien, de lapjeskat Sakkee, gesponsord door Kittekat.
?
En ik zal u even in het kort uitleggen wat hier vanavond de bedoeling is.
We zitten met een groep mensen langs de kant van de weg en die hebben geld ingezet, grote bedragen, kleine bedragen, en nu gaat het erom, haalt deze trouwe viervoeter de overkant of rijdt een aanstormende vierwieler hem plat.
Spanning en sensatie dus.

Zojuist is hier overgestoken de nummer twaalf, de olifant TumTum, gesponsord door De Ruyter's gestampte muisjes.
TumTum heeft de overkant gehaald, maar vraag niet hoe.
Zeven auto's total loss en TumTum moest worden gediskwalificeerd.
?
Ja, het wachten is nu nog op de lapjeskat Sakkee, die maar niet wil oversteken.
Ongetwijfeld hoort u het publiek hem aanmoedigen, "Hup Sakkee, Hup Sakkee".
Maar hij gaat niet en ik zie nu iemand van de sponsor die hem gaat lokken, ja.
Die pakt daar een blikje Kittekat uit de doos en daar loopt hij nu mee naar de.
Ai, dat is dom, hij kijkt niet goed uit en wordt daar frontaal gegrepen door een Mercedes ... Benz.

Daar komen nu twee ziekenbroeders aan, twee ziekenbroeders met een brancard, gesponsord door Dr. Oetker. Zij gaan de za.. Ze kijken ook niet goed uit.
Daar komt een vrachtwagen de rijdt recht, nee die wijkt nog net op tijd uit, knalt tegen de vangrail aan, kaatst terug de vluchtstrook op en daar rijdt hij dan alsnog de nietsvermoedende lapjeskat plat. En vervolgens rijdt hij frontaal in op de toeschouwerstribune en dat betekent dubbel uitbetalen, alleen de vraag is aan wie?
En met deze brandende kwestie geef ik u terug aan de studio in Hilversum.?

De nacht is lang en eindeloos de wegen.
Vijf jongens, vijf maanden op tournee.
Eens per kilometer kom je een praatpaal tegen
en de vangrail rijdt oneindig met je mee.

De weg is grijs en eindeloos verlaten.
Lijdzaam geef je toe aan je gegaap.
De lifter, die je meenam om te praten
is na een half uur rijden al in diepe slaap.

Helemaal alleen ben je tenslotte.
Voor je de motor, achter je de vracht.
Scania Vabis, mijn mascotte,
als ik in slaap val,
hou dan voor mij de wacht.

Quo Vadis?
Scania Vabis.
Quo Vadis?
Scania Vabis.
?
Waar ga je heen, pappie?
En wat maakt het uit of je zegt: "Londen", "Parijs", "Kopenhagen", "Amsterdam"?
Als je uit zicht bent, ben je weg.

Een kleedkamer is overal hetzelfde.
Een hotelkamer is overal hetzelfde.
Eenzaamheid is overal hetzelfde.

Je pakt de telefoon en je belt naar huis.
"Hallo, ben jij 't? Hoe gaat 't? Wat? Wat zeg je? Ik kan je niet zo goed verstaan, wat klinkt je stem an ... Is er iets? O. O. Ai. Nee, nee, met mij is het ook niks. Tot morgen dan maar weer."

Waarom doe je dit?
Wat drijft je ertoe?
Waar ga je heen, pappie?
Quo Vadis?
Scania Vabis.
?
Quo Vadis?
Scania Vabis.
Quo Vadis?
Scania Vabis.

Gevangen in het web der vierbaanswegen.
Je mag er om de zoveel meter uit.
's Nachts kom je geen tegenligger tegen
behalve de insecten op je ruit.

De zon komt op, nog honderd kilometer.
Om tien uur thuis, tenminste, zonder pech.
Je komt nooit thuis, weet uit ervaring beter.
Een artiest is altijd onderweg.

Helemaal alleen ben je tenslotte.
Voor je de toekomst, achter je wat was.
Scania Vabis, mijn mascotte,
handen aan het stuurwiel,
de rechtervoet op gas.

Quo Vadis?
Scania Vabis.
Quo Vadis?
Scania Vabis.