Juffrouw Diewertje D. van Duimen heeft een hoed met gele pluimen
En met rozen en rozetten, die ze nooit meer af wil zetten
Niet in het bed en niet in 't bad, niet bij het winkelen in de stad
Niet in de keuken onder het werk
Niet in de kamer en niet in kerk
 
Juffrouw Diewertje D. van Duime, met haar hoed vol gele pluimen
Ging uit wand'len in de regen, 's avonds laat om kwart voor negen
Hoepela hoei ! Daar kwam de storm, woei en woei en woei ! Enorm!
Fffft ! Zoals een storm dat doet
Weg was de hoed, voorgoed, voorgoed!
 
Juffrouw Diewertje D. van Duimen zonder hoed met gele pluimen
Zit nu in de droefenis, weet niet meer wie of ze is
Vraagt aan ied'reen die ze ziet: Ben ik 't nou, of ben ik 't niet?
En alle mensen zeggen dan: Kijk me nu eerst eens effe an
Nee, juffrouw, het spijt ons zeer,  nee, nee, wij kennen u niet meer
 
Juffrouw Diewertje D. van Duimen zoekt een hoed met gele pluimen
Wie geeft haar een hoed present zo, dat ieder haar weer kent 
't Moet een mooie zijn, een nette, die ze nooit hoeft af te zetten
Wie heeft een hoed met gele pluimen 
Voor Juffrouw Diewertje D. van Duimen?