Karel staart naar zijn schoen,
Hij wacht op zomer regen,
Hij kucht, en zucht, en zweet,
De hooikoorts uit zijn lijf.

De zon brandt op het warme, roze vel,
Karel krabt, het jeukt,
Een knoop knakt van zijn hemd.

Karel staart naar zijn schoen,
Het waait zonder de regen,
Het gras is droog,
Het kruipt, omhoog langs Karels huid.

De zon trilt,
Op de warme, witte tent,
Karels nonkel zeurt, hij mompelt en snakt nar het buffet.

Het varken draait aan het spit,
De DJ draait nog een hit,
En Karel spert zijn mond wijd open,

Ooh . . .
Ooh . . .

Zijn handen veranderen in hoeven,
Karel knort en kweelt,
Er stuiven veren in ’t rond,
Blauwe veren,
Een vogel schrikt en schreeuwt:
“Karel wordt gekeeld”.

Ooh . . .
Ooh . . .
 
Karel draait aan het spit,
De DJ draait nog een hit,
En hij kijkt Karel in de ogen.

De zomerregen komt neer,
Op de warme varkenskont,
Karel krabt z’n vel,
Valt zwartgeblakerd op de grond.

De appel wordt moes in Karels keel,
Hij werpt zich in het feest,
Er hangt een geur van brandend leer,
In de rook,
En danst het varken als het eerst,
Dat hij altijd is gewest.

Ooh . . .
Ooh . . .

Ooh . . .
Ooh . . .

Ooh . . .
Ooh . . .