de vorser zoekt en zoekt
op zoek naar iets
hij zoekt en zoekt tevergeefs
vindt bijna niets
met vastberaden blik op zoek naar het kleinste deeltje
voor mensen als u en ik lijkt het wel een speeltje
het wapen waarmee hij speurt is zijn intelligentie
gezegend door het vuur weigert hij elke assistentie
hij komt steeds meer los van het louter materiele
hij schreeuwt zijn waarheid uit maar kan ze niet delen

de vorser zoekt en zoekt omdat hij weet: daar is iets
een levenslange tocht maar hij vindt vrijwel niets
hij graaft zich dieper in in zijn duister labo
op atomaire schaal zegt niemand hem ooit bravo
hem wordt verweten dat hij zich hardnekkig vergist
terwijl hij toch weet dat het er wel degelijk is

hij dringt diep door in de kern van de donkere materie
maar tot dusver leidt dat enkel maar tot miserie
het eenzaam bestaan van de ware grote geleerde
de wetenschap dat hij ondanks alles toch nog probeerde
subatomaire deeltjes verspreiden het licht
het vinden van fontonen ziet hij als zijn plicht

als hij niet uitkijkt komt hij dicht bij god
als hij niet uitkijkt komt hij dicht bij god
als hij niet uitkijkt komt hij dicht bij god
als hij niet uitkijkt komt hij dicht bij god

op zoek naar het licht
stuit hij op louter zwart
tot nader bericht
regeert de zwaartekracht
hij zoekt en hij zoekt en hij zoekt
maar vindt vrijwel niets
als hij hierin mislukt
dan is alles, alles voor niets