alleen te zijn
en hoe er mee om te gaan
alweer die pijn
van zolang alleen te staan
ieder voor zich
is rot voor ons allen
laat mij niet vallen

kijk eens aan
alsof wij hier samen staan
de welvaartsstaat
woont zeker niet in mijn eigen straat
ieder voor zich
't is rot voor ons allen
je laat mij weer vallen

de tederheid
de tederheid die, die zijn we kwijt
en niet voor heel even
maar wellicht voor de eeuwigheid
ieder voor zich
is rot voor ons allen
de put en het vallen

zie haar nu staan
hier achteraan en onbekwaam
wie trekt er zich van haar iets aan?
de welvaartsstaat?
of die bestaat?
ze vraagt zich echt af...
zie mij hier staan
de trein, de straat
wie staat er op dit plein paraat
voor de eenzamen
voor de naamlozen
en voor zij die dringend nood hebben
aan liefkozen