O, ik hoop dat de zon morgen schijnt
Dan is er toch nog iets dat nimmer verdwijnt
Ik weet wel, het leven gaat door
Al denk ik steeds vaker, waar leef ik nog voor

Meer dan vijftig jaar bij elkaar in dit huis, in ons huis
O, het afscheid valt me zo zwaar van dit huis, van ons huis Voorgoed

Ze was in de tachtig, eenzaam en oud
Zij moest haar huis uit, maar wou voor geen goud
Ik probeerde uit te leggen dat het echt niet meer kon
Maar zag toen de tranen en ik wist wel waarom
Ze zei:

O, ik hoop dat de zon morgen schijnt
Dan is er toch nog iets dat nimmer verdwijnt
Ik weet wel, het leven gaat door
Al denk ik steeds vaker, waar leef ik nog voor

Meer dan vijftig jaar bij elkaar in dit huis, in ons huis
O, het afscheid valt me zo zwaar van dit huis, van ons huis Voorgoed

Ze zei: hier kreeg ik mijn kinderen, Bert en Marjan
Hier stierven mijn ouders en pas nog mijn man
O, ik hou van dit huis, het is een fijn plekje grond
En achterin de tuin ligt begraven mijn hond

O, ik hoop dat de zon morgen schijnt
Dan is er toch nog iets dat nimmer verdwijnt
Ik weet wel, het leven gaat door
Al denk ik steeds vaker, waar leef ik nog voor

Meer dan vijftig jaar bij elkaar in dit huis, in ons huis
O, het afscheid valt me zo zwaar van dit huis, van ons huis 
Voorgoed

In het huis voor bejaarden was een plek voor haar vrij
Haar kinderen enthousiast, maar zij keek niet blij
Jarenlang was ik haar steun en toeverlaat
Ze keek me hulpeloos aan, toen kreeg ik het te kwaad
Ze zei:

O, ik hoop dat de zon morgen schijnt
Dan is er toch nog iets dat nimmer verdwijnt
Ik weet wel, het leven gaat door
Al denk ik steeds vaker, waar leef ik nog voor

Meer dan vijftig jaar bij elkaar in dit huis, in ons huis
O, het afscheid valt me zo zwaar van dit huis, van ons huis 
Voorgoed

De volgende morgen schijnt de zon, in 't felle licht
Zie ik al van verre de gordijnen nog dicht
Toch raak ik niet in paniek, want het is goed
Al weet ik dat ze nooit meer de deur open doet

En ik zie dat de zon nog steeds schijnt
Dus is er toch nog iets dat nimmer verdwijnt
Ik weet wel, het leven gaat door
Al denk ik steeds vaker, waar leven we voor

Nooit zijn wij hier meer bij elkaar in dit huis, in haar huis
O, het afscheid valt me zo zwaar van dit huis en van ons huis 
Voorgoed
Voorgoed