Op de rand van zijn bed gezeten
In haar hand een speelgoedgeweer
Keek zij rond en zag de dingen
Waarvan hij hield en wist 'nooit meer'
Nooit meer zijn bed verschonen
Of zeggen 'ruim je kamer op'
'Een held voor zijn land gestorven'
Zo luidde de krantenkop

Met een salvo uit acht geweren
Bewees men hem de laatste eer
Maar voor haar gaven die acht schoten
De wreedheid van de oorlog weer
En ook wij als treurende vrouwen
Om het verlies van hun man of kind
Want men heeft altijd verloren
Ook als men de oorlog wint

In haar oren de echo van acht schoten
In haar ogen onmacht, verdriet
Geen toekomst om voor te leven
Slechts bloemen op een stuk graniet
Na twintig jaren van zorg en liefde
En behoeder voor leed en pijn
Haar moedertaak ontnomen
Ook zal zij nimmer oma zijn

Want met een salvo uit acht geweren
Bewees men hem de laatste eer
Maar voor haar gaven die acht schoten
De wreedheid van de oorlog weer
En ook wij als treurende vrouwen
Om het verlies van hun man of kind
Want men heeft altijd verloren
Ook als men de oorlog wint

Met een salvo uit acht geweren
Bewees men hem de laatste eer
Maar wat had zij aan die acht schoten
Ze brachten nooit haar jongen weer
Zij bleef achter zoals vele vrouwen
Zonder man of zonder kind
Met de vrede allang gesloten
Maar met een hart dat nooit vrede vindt

Met een salvo uit acht geweren
Bewees men hem de laatste eer
Maar wat had zij aan die acht schoten
Ze brachten nooit haar jongen weer
Zij bleef achter zoals vele vrouwen
Zonder man of zonder kind
Met de vrede allang gesloten
Maar met een hart dat nooit vrede vindt

De vrede allang gesloten
Maar een hart dat nooit vrede vindt