Zeven maanden draag ik jouw kind en die tijd was fijn
Maar de laatste maand is het toch niet meer zoals het moet zijn
Ik weet niet hoe het kan maar ben d'r zeker van er is iets mis
Maar wat ik ook bedenk ik weet nog altijd niet wat de reden is

Elke avond, nu al wekenlang, ga je weg
En als ik vraag waarheen 'dan is overwerk' alles wat jij zegt
Je neemt je overall en je gereedschap mee maar dat is schijn
Want jij maakt mij niks wijs er is een andere vrouw dat moet de reden zijn

Op m'n oude fiets ten einde raad volg ik jou
Want ik wil zekerheid en stop net als jij bij een klein gebouw
En omdat ik wil zien wie jouw geliefde is gluur ik door een raam
En dan zie ik daar door mijn tranen heen de echte reden staan

Ja, ik huilde niet van verdriet, maar van geluk
Want wat ik zag door dat raam bracht mij totaal van m'n stuk
Al mijn gedachten van wantrouw en achterdocht ze waren fout
Jij wou mij verrassen met een zelfgemaakte wieg van hout

Oh, ik schaamde me toch zo over datgene waarvan ik jou had verdacht
Maar 2 maanden later was alles vergeten
Toen in die zelfde wieg onze baby lag