En nu ben ik opnieuw alleen, opnieuw alleen in 't onbekende

de grijze straat, de grijze stad, waar moet ik heen, tot wie mij wenden?

de nacht treedt naderbij, ik beeld me in, hij is bij mij



soms loop ik eenzaam door de nacht als burgers slapen vol vertrouwen

ik denk aan hem en droom van hem en laat hem mij gezelschap houden

in't donker, uur na elf kan ik verzinken in mezelf..



heel alleen maar naast me, in verbeelding

wandelt hij, tot aan de grijze schemering

ik verbeeld me dan, hij streelt me dan, omarmt me

ik huiver, krijg het koud, de ogen dicht, z'n lijf verwarmt me



het trottoir lijkt zilver in de regen

de rivier heeft lichtjes in de nevel

in het duister zijn bomen vol met sterren

hij zegt geen woord, we lopen voort naar een leven in de verte



en ik weet; ik beeld me alles in

't zijn gesprekken met mezelf en niet met hem

hij is blind voor alles, 't heeft geen zin

als ik zeg; ik zie een weg voor ons



mijn liefste, als bij het ochtendgloren

jij verdwijnt, wordt alles als tevoren

dan kolkt weer, die rivier woest en verlaten

de bomen kaal en allemaal weer vreemden in de straten



mijn liefste, 'k begin het nu te leren

mijn bestaan vul ik met fantaseren

jouw wereld draait door, 't zal jou niet deren

dat ik daaraan geen deel meer heb terwijl ik als geen één...



je liefheb, 

je liefheb,

je liefheb, al ben ik ook alleen...