Je hoofd gevleid op mijn heup
De kern van de zaak rust tegen je wang
Zo meteen ga ik je benen strelen
En je tenen kussen
En met mijn vingers langs de ruwe palmen van je kleine handen strijken
En je borsten strelen
En je haren ruiken
En in je ogen kijken, ogen die van een niet bestaande kleur bruin zijn   


Maar eerst bewonder ik jou vanaf mijn kussen
En ben ik in een oogwenk uitgerust
Dan adem ik door
En buig ik me over je heen, liefje, liefje, hè ja

Soms kan jij het bloed onder mijn nagels…
Soms kan jij de kaas van mijn brood…
Soms kan jij een stoot onder de gordel…
Soms denk ik dat jij net zo goed dood…

Soms schep jij weer middenin de chaos…
Soms weet jij precies de juiste snaar…
Soms dan mag ik bij je op je schouder…
En soms kan jij de scherven aan elkaar…
Jij, jij, jij, je bent een onverwacht obstakel in de duisternis
Je bent een teer en breekbaar bloempje in de wildernis
Je bent het allerliefste kutwijf dat er is

Vaak zou ik jou naar de Mookerhei…
Vaak zou ik veel liever weer apart…
Vaak kan jij het gras dat voor mijn voeten…
Vaak kan jij me bovenop mijn hart…
Vaak denk ik dat ik je nooit meer kwijt…
Vaak voel ik dat wij perfect bij elkaar…
Vaak weet jij precies wat er in mij…
En vaak kunnen wij ongelofelijk klaar…

Jij,jij,jij, je bent een onverwacht obstakel in de duisternis
Je bent een teer en breekbaar bloempje in de wildernis
Je bent het allerliefste kutwijf
Jij, jij, jij, je bent mijn onbegrensde vrijheid, mijn gevangenis
Je bent mijn levensbron maar ook mijn bron van ergernis
Je bent het zachtste teringpokkewijf
Je bent het mooiste tyfusetterwijf
Je bent het allerliefste kutwijf dat er is