Ik ben de clown van Circus Miramar
Ik ben geschminkt als een volslagen idioot
De grote baas geeft mij een klapsigaar
Als die geklapt heeft lacht de hele tent zich dood
De mensen gieren in de tent, in Aalst, in Brugge en in Gent
Ik haal de dolste en de gekste kuren uit
Ik heb een internationale, dwaze snuit

Ze lachen telkens als ik even struikel
En ik struikel vaak, m'n schoenen zijn te groot
En als ik dan kopje over duikel, 
dan giert de hele tent zich weer eens dood
Ze weten niet dat ik verliefd ben op de vrouw, 
die hoog te zweven hangt in de trapeze
Ze zweeft daar toch zo hoog, en het orkest speelt slow
En niemand schijnt voor haar maar iets te vrezen
Maar ik beef van pure schrik totdat haar nummer is gedaan
En als 't gelukt is, spring ik rollend in mijn baan

En ik ben weer clown van Circus Miramar
Ik heb een flodderbroek en tranen op m'n wang
De mensen roepen: Ha, hij is weer daar
Eenieder lacht, wanneer ik zeg: Ik was zo bang
De mensen gieren in Turijn, in Charleroi en in Berlijn
Ik haal de dolste en de gekste kuren uit
Ik heb een internationale, dwaze snuit

Voor elke voorstelling voel ik aan de trapeze, 
of alle koorden zitten net zoals het hoort
Of alles goed en wel geschroefd zit en gevezen
De knechten lachen mij dan uit, maar ik zeg geen woord
Ze weten niet dat ik verliefd ben op die vrouw, 
die vrouw die die fatale greep kan missen
Ze ligt daar danig bleek en dat past niet in een show
En de baas zegt: Ieder kan zich eens vergissen
En het orkest speelt dan heel vlug, 
en nog veel vlugger als het kon
Want de big show, de big show, it must go on

En dan komt die clown van Circus Miramar
Die kleine, domme, lompe sufferd op z'n fiets
De mensen roepen: Ha, hij is weer daar
Ik wrijf de schmink wat dikker en dan merkt men niets
De mensen gieren zich kapot, ik ben de ideale zot
En eender wat ik doe, of zeg, of vraag, men lacht
En al m'n tranen, mensen, hou ik voor vannacht



tekst : Louis Verbeeck
muziek: Miel Cools