Boer Bavo bebouwde plichtelijk zijn land
Hij betaalde belasting aan ’t vaderland
Hij ging elke zondag naar de mis
Hij was op elke begrafenis
Hij zetelde in de gemeenteraad
Hij gold als een toonbeeld van orde en maat
Hij zorgde voorbeeldig voor zijn gezin
Hij sprak vol lof over zijn boerin
In zeden en zaken zo solied
Een tweede boer Bavo was er niet, maar

Bavo kneep de katjes in het donker
Hij kneep de katjes bij nacht
Hij kneep ze bij nevel, bij sterrengeflonker
Hij kneep ze, maar kneep ze zacht
En was er eens eentje dat weende of riep
Geen mens die het hoorde of zag
Boer Bavo kneep katjes in het geniep
En ploegde zijn veld bij dag

Boer Bavo was lid van de kerkfabriek
Hij zorgde voor kaarslicht en voor muziek
Hij droeg een fakkel in elke stoet
Hij heeft elke vastentijd geboet
Hij was een voorman, een ijveraar
Hij ijverde vurig het ganse jaar
Hij heeft zich stug elk plezier ontzegd
Het hoofd rechtop en de blik onthecht
Boer Bavo was waarlijk zeer solied
Een boer zoals men er zelden ziet, maar

Bavo kneep de katjes in het donker
Hij kneep de katjes bij nacht
Hij kneep ze bij nevel, bij sterrengeflonker
Hij kneep ze, maar kneep ze zacht
En was er eens eentje dat weende of riep
Geen mens die het hoorde of zag
Boer Bavo kneep katjes in het geniep
En ploegde zijn veld bij dag

De eeuwigheid piepte op een kier
Boer Bavo werd vreedzame rentenier
In een herenhuis dichtbij de kerk
Vanwaar hij de plek zag voor zijn zerk
Het werd een lijkmis vol pracht en praal
De katjes waren er allemaal
Ze luisterden stilletjes naar het sermoen
Ze weenden, maar konden er niets aan doen
Ze hadden om Bavo zo’n verdriet
Hij was zo zacht en toch zo solied, want

Bavo kneep de katjes in het donker
Hij kneep de katjes bij nacht
Hij kneep ze bij nevel, bij sterrengeflonker
Hij kneep ze, maar kneep ze zacht
De katjes kochten een grote tuil
En knikten uit alle macht
Toen de schepen zei bij d’ open kuil
Bavo ijverde dag en nacht



tekst : Bert Broes
muziek: Miel Cools