Ik stond te wachten op de laatste trein op een oud en klein station.
'k Was in gedachten toen een stem me zei, U staat op een fout perron, verwonderd keek ik toen een jongen aan en liep toen zomaar met hem mee, we waren samen in de trein gegaan, toen hij plotseling verdween.

Zal ik je ooit nog zien zoals toen in die treinwagon, oooh ik wou dat het nog eens kon, daar bij dat oude station.
Zal ik je ooit nog zien met een lach om je lieve mond, oooh ik wou dat het nog bestond mijn liefdes droom.

Ik voel nog steeds de warmte van je hand in de kille avondwind.
Maar hiervan binnen staat m'n hart in brand en m'n ogen zijn veblind.
Want toen je mij aankeek zag ik niet meer het zonder leven dat ik had en sinds die tijd ben ik gelukkig weer, dat komt door jou m'n lieve schat.

Zal ik je ooit nog zien zoals toen in die treinwagon, oooh ik wou dat het nog eens kon, daarbij dat oude station.

Zal ik je ooit nog zien met een lach om je lieve mond, oooh ik wou dat het nog bestond.
Mijn liefdes droom.