'k Heb een spinneweb geweven
Van illusies om je heen
Aan een draad van dromen hang je
Veilig ver van iedereen

In m'n witte handpalm woon je
In een eenzaam luchtkasteel
Waar je naar de lente luistert
Die ik op m'n vedel speel

'k Draag je naar een donkere toren
Waar een wijze koning woont
Met z'n hofnar die je 't lijden
Van een mensenleven toont

En een minnestreel weeft woorden
Tot een droevig wreed verhaal
Van een veel te broze liefde
In een tijd van steen en staal

En ik voel nu hoe jij stil wordt
Bij de klanken van z'n lied
Jij begrijpt dat het verhaalt
Van wat ons tweeën is geschiedt

Mag ik vragen niet te zoeken
Wie van ons de schuld kan zijn
Van het pijnlijk schipbreuk lijden
Laat de tijd m'n rechter zijn

© Appelmans - Roel Van Bambost