Wanneer de woorden die ik spreek 
Kapotgebezigd zijn en bleek 
Zichzelf oneindigmaal herhalen 
En ziek van onverschilligheid 
De tekens van een nieuwe tijd 
In termen van weleer vertalen
Wanneer ervaring wordt herkauwd
Tot zij als wijsheid wordt beschouwd 
Dan weet ik dat ik oud zal zijn 
Weet ik dat ik oud zal zijn 

Ik heb nog nooit de tijd gevreesd 
Die rimpels in mijn huid zal maken 
Maar doet hij droog en zoutloos smaken 
Wat fris en pittig is geweest 
Dan ben ik bang om oud te zijn 
Ben ik bang om oud te zijn 


Wanneer berusting tot mij komt 
In dagelijkse sleur vermomd 
En ik haar graag zal binnen laten 
En al wat pijn en vreugde heet 
Tot een gewoonte is versteend 
Die ik niet eens zo fel zal haten 
Wanneer m'n hart zich aan de gloed 
Van vroeger vuur verwarmen moet 
Dan weet ik dat ik oud zal zijn 
Weet ik dat ik oud zal zijn 

Ik heb nog nooit de tijd gevreesd 
Die rimpels in m'n huid zal maken 
Maar doet hij droog en zoutloos smaken 
Wat fris en pittig is geweest 
Dan ben ik bang om oud te zijn 
Ben ik bang om oud te zijn 

Wanneer de liefde langzaam slijt 
En dan tot heimwee wordt herleid 
Naar lang voorbije heldendaden 
Omdat het mooiste spel verveelt 
Als het te dikwijls wordt gespeeld 
En men iedere zet vooraf kan raden 
Wanneer ik liefde voor elkaar 
Niet meer als telkens nieuw ervaar 
Dan weet ik dat ik oud zal zijn 
Weet ik dat ik oud zal zijn 

Ik heb nog nooit de tijd gevreesd
Die rimpels in m'n huid zal maken 
Maar doet hij droog en zoutloos smaken 
Wat fris en pittig is geweest 
Dan ben ik bang om oud te zijn 
Ben ik bang om oud te zijn 
Ben ik bang om oud te zijn

© Appelmans - Roel Van Bambost