Ik mis iets dat ik niet kan vergeten
Ik zie het voor me, wij met z'n tweetjes
Je bent nu boven, dus moet ik alleen gaan
Maar ik ben bang, omdat ik alleen sta.

Hoe vaker ik erover denk
Hoe vaker het me pijn doet
Ik voel me kut ben opzoek naar me gevoel
Heb nik onder controle, ik ben de weg kwijt
Ik blijf maar zoeken, maar het doet me zo'n pijn
Ik kijk in de spiegel, zie een overvloed aan tranen
Ik blijf vechten in de schaduw van me vader
Ik sta bij je graf, schrijf een brief met wat vragen
Ik krijg geen antwoord dus moet ik het maar laten
Ik kan wel lachen, van binnen heb ik een zwak hart
Verloor iets groots wat ik liever nu nog bij me had
Ik ken mezelf niet, de hoop heb ik verloren
Dus ik schrijf een brief om m'n gevoel te verwoorden
Ik heb veel te zeggen, maar kan je niks meer vragen
Ik wil advies, zodat ik het kan maken
Ik bedank je voor de jaren, maar nog heb ik het moeilijk
Deze is voor jou, want je weet hoe ik me voel.

En weer als ik de hoop zie
Ja dan besef ik het
Je bent weg, dus de vraag of ik het zelf red
Ik moet verder, maar dit is wat mijn hart raakt
Het is moeilijk als ik zelf mijn keuzes maak
Ik zie je voor me, wat je zei toen de laatste dag;
Dat ik moest vechten en de wereld aan mijn voeten lag
Moet blijven schrijven om mezelf op de been te houden
Ik moet verder, ik moet mijn eigen pad op bouwen
Ik wil je danken voor wat ik met me meedraag
En voor de tijd dat je klaar stond en voor me was
Ik heb het moeilijk, maar ik veeg me tranen weg
En luister naar je brief waarin je me verteld dat ik groot word
En ik moet vechten voor een plekje
Maar het wel haal, omdat je me kent
Dit wil ik nog zeggen; ik blijf je missen,
De dag dat je wegging voelt nog als gister
Ik mis je

Ik doe me best om je los te laten
Je was mijn tweede ik, maar dat heeft me verlaten
Elke dag ben ik op zoek, wat het kan maken
Maar ik blijf zoeken, niks is wat het was
Nee, niks kan jou vervangen
Ik blijf je missen
Deze was voor jou, EEJ