Het lied “Spijt” is een van de singles van het album “Zwart/Wit” van Meis, de artiestennaam van Aysha de Groot, de kleindochter van Boudewijn de Groot. Het lied gaat over haar moeilijke gezondheidssituatie en hoe die haar als persoon veranderde. Ze zingt dat ze spijt heeft dat ze niet is geworden waar haar omgeving op had gehoopt. Het lied is een voorbeeld van haar Nederlandstalige fijnbesnaarde werk, dat veel lof kreeg van de critici.

Het album “Zwart/Wit” is een conceptalbum dat het verhaal vertelt over een donkere periode in haar leven, toen ze leed aan een zeldzame auto-immuunziekte. Ze moest een zware behandeling ondergaan, die haar lichaam en geest aantastte. Ze schreef de liedjes als een manier om haar emoties te uiten en te verwerken. Ze zegt hierover: "Ik wilde een album maken dat eerlijk was, dat niet wegkeek van de pijn en de angst, maar ook niet van de hoop en de liefde."

Het lied “Spijt” is een van de meest persoonlijke en kwetsbare nummers van het album. Het laat zien hoe Meis worstelde met haar identiteit en zelfbeeld, en hoe ze zich schuldig voelde tegenover haar familie en vrienden. Ze zingt: "Ik heb spijt dat ik niet ben geworden / Waar jij op had gehoopt / Ik heb spijt dat ik niet ben geworden / Wie ik had moeten zijn." Ze vraagt zich af of ze nog wel dezelfde persoon is als voor haar ziekte, en of ze nog wel gelukkig kan zijn. Ze zingt: "Ben ik nog steeds wie ik was / Of ben ik iemand anders / Kan ik nog steeds lachen / Of is dat nu verleden tijd."

Het lied is muzikaal gezien ook bijzonder, omdat het gebruik maakt van subtiele instrumenten en een zachte stem, die de sfeer van het lied versterken. De drums en synths zorgen voor een terugkerend patroon, dat de herhaling van haar gedachten weerspiegelt. De instrumentele solo geeft een moment van rust en reflectie, voordat het refrein weer begint. Het lied eindigt met een hoopvolle noot, als Meis zingt: "Maar ik weet dat ik nog leef / En dat ik nog kan dromen / En dat ik nog kan geven / En dat ik nog kan groeien."