Je ging de wijde wereld in, de zon tegemoet
En bent in de vreemde gebleven
Maar nu je weer naar huis verlangt, ontbreekt je de moed
Je hebt ook zo lang niet geschreven
Al denkt ze dat je haar vergat in 't verre vreemde verre land
Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand
Het zwerven maakt een mens zo moe, neem dus een besluit
Bij haar rust je werkelijk uit

Vaak kijkt ze stil naar jouw foto
Jouw lege stoel bij de haard
Jij zocht geluk in de vreemde
Was dat de eenzaamheid waard

Al denkt ze dat je haar vergat in 't verre vreemde verre land
Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand
Het zwerven maakt een mens zo moe, neem dus een besluit
Bij haar rust je werkelijk uit


(c) Max Van Praag