In een oud gezellig buurtje, op het hoekje van het plein
Woont Marjanne en dat schatje mag er zijn.
Ze is slank en draagt met gratie, haar gebreide wollen trui,
Maar ze kijkt zo dreigend als een onweersbui.
 
Waarom kijk je toch zo kwaad, Marjanne ?
Waarom trek je zo'n vervelend snuit ?
Als je lacht, dan glanzen vast je ogen,
Kind, dan zie je er veel leuker uit.
Waarom kijk je toch zo kwaad, Marjanne ?
Waarom trek je zo'n vervelend snuit ?
Als je lacht, dan krijg je kuiltjes in je wangen,
En dan ben je in een ommezien de bruid 
 
 
Als een frisse jonge kerel schalks een knipoogje haar geeft,
Kijkt ze net als een boerin die kiespijn heeft.
Zo gaat elke kans verloren, dat is jammer voor dat kind,
Daar ze veel heeft, wat een jongen aardig vindt.
 
Waarom kijk je toch zo kwaad, Marjanne ?
Waarom trek je zo'n vervelend snuit ?
Als je lacht, dan glanzen vast je ogen,
Kind, dan zie je er veel leuker uit.
Waarom kijk je toch zo kwaad, Marjanne ?
Waarom trek je zo'n vervelend snuit ?
Als je lacht, dan krijg je kuiltjes in je wangen,
En dan ben je in een ommezien de bruid
 
Dat ze knap, goed gesoigneerd is, dat behoeft heus geen betoog,
Maar haar eisen, stelt ze, denk ik veel te hoog.
Daarom: lach eens, aardig meisje, dan voorkom je heel wat leed,
Want je bent een ouwe vrijster, voor je 't weet.
 
Waarom kijk je toch zo kwaad, Marjanne ?
Waarom trek je zo'n vervelend snuit ?
Als je lacht, dan glanzen vast je ogen,
Kind, dan zie je er veel leuker uit.
Waarom kijk je toch zo kwaad, Marjanne ?
Waarom trek je zo'n vervelend snuit ?
Als je lacht, dan krijg je kuiltjes in je wangen,
En dan ben je in een ommezien de bruid