HARLEKIJN

Op de brug, ik ben  alleen op de baan
Als ik mijn stad binnen rijd
Zie ik de zon die langs de daken glijdt
En verdwijnt achter torens die er staan

Ook wanneer ik later thuis kom bij haar
Zie ik van op ons balkon
Hoe de torens daar staan aan de horizon
Samen en toch ver uit elkaar

Terwijl we klinken met glazen rode wijn						
En op tafel twee borden klaar staan		
Gaan alle lichten uit en komt de volle maan		
Achter de torens tevoorschijn					

Nu moet ze me weer leren kennen			
We moeten wennen aan elkaar			
Zo dichtbij en toch niks durven zeggen		
Wachten op haar					

Straks is ze moe en zegt ze kom				
Ook al ben ik er maar net
En wanneer ik mijn plek zoek in dat veel te grote bed
Dan draait zij zich nog eens om

Haar kussen en haar deken zijn te zacht
Waardoor ze mij niet hoort,
Wanneer ik fluister slaap maar voort
En weet dat zij op mij wacht

Nu moet ze me weer leren kennen		
We moeten wennen aan elkaar
Zo dichtbij en toch niks durven zeggen
Wachten op haar

En dan zie je hoe Harlekijn een touw spant		
Tussen de beide torens in					
En hoe hij als een acrobaat					
Van de ene toren naar de ander gaat			

Nu moet ze mij weer leren kennen		
We moeten wennen aan elkaar
Zo dichtbij en toch niks durven zeggen
En toch wachten op haar

En nu moet ze mij weer leren kennen		
We moeten wennen aan elkaar
Ik blijf de meubels en de hele kamer scannen...