Œwiat mój pewnie najmniejszy, 

œwiat mój pewnie najwiêkszy. 

Œwiat, co zmieni³ siê w po¿ar, 

biegnê ugasiæ w morzach, 

biegnê ugasiæ w morzach. 

W morze biegnê p³on¹ca, 

œwiat siê we mnie zapali³, 

biegnê naprzeciw fali. 



Pierwsze morze dzieciêce, 

pe³ne ³ódek z papieru, 

którym nie sta³o jeszcze 

kapitanów, ni sterów. 



Drugie morze zach³anne, 

zatapia bez powodu. 

Po trzecim mew gromady 

wiod¹ statki do l¹du. 



A gdzie to siódme morze, 

jaki jest za nim l¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

czy to daleko st¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

czy to daleko st¹d? 



Czwarte, tysi¹c okrêtów, 

a¿ do nieba ko³yszê. 

Pi¹te, tysi¹ce muszli 

opowiada nam ciszê. 



Nad brzegami szóstego 

wielka burza doko³a. 

Nad brzegami szóstego 

stojê, stojê i wo³am. 



A gdzie to siódme morze, 

jaki jest za nim l¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

czy to daleko st¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

czy to daleko st¹d? 



Zanim na moim niebie 

wzejdzie s³oñce najczystsze, 

morzu opowiem siebie, 

morzu siebie wykrzyczê. 



Biegnê do morza, biegnê, 

a gdy morze dogoniê, 

to przed morzem uklêknê, 

to siê morzu pok³oniê. 



A gdzie to siódme morze, 

jaki jest za nim l¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

zzy to daleko st¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

czy to daleko st¹d? 

Czy to daleko, czy to daleko, 

czy to daleko st¹d?