A by³a raz Murzynka mi³a, 

pos¹g z czarnej ska³y, 

co w Dunajcu Czarnym ¿y³a, 

Stach Bachleda w Bia³ym. 



Cosik bra³o ich ku sobie, 

wziêli na odwagê, 

ona jemu da³a tam-tam, 

a on jej ciupagê. 



A ona go kua, kua 

tumana, mu³a. 

A on: aua, aua! 

Je, je, je! 

A on jej puk-puk w tam-tam. 

Ua - ua! 

A ona: e tam, e tam. 

Je - je - je! 



Z tej mi³oœci pili ciêgiem, 

gorza³ê ze œmag¹. 

On jej w koñcu przyr¿n¹³ bêbnem, 

ona mu ciupag¹. 



Mora³ z tego wzglêdem trunków 

ukuli u górali: 

Nie mieszaj ch³opie gatunków, 

bo ci ³eb rozwali. 



A ona go kua, kua 

tumana, mu³a. 

A on: aua, aua! 

Je, je, je! 

A on jej puk-puk w tam-tam. 

Ua - ua! 

A ona: e tam, e tam. 

Je - je - je!



¯e Murzynka w tej parafii 

¿aden cud na ziemi, 

bo ju¿ przecie nom sie trafie³ 

w Poroninie Lenin. 



A, ¿e by³a psiakrew œwarno 

Stach kcio³ zwyobracoæ, 

ale nocka by³o corno 

nie móg³ jej namacoæ. 



A ona go kua, kua 

tumana, mu³a. 

A on: aua, aua! 

Je, je, je! 

A on jej puk-puk w tam-tam. 

Ua - ua! 

A ona: e tam, e tam. 

Je - je - je!