Er staat een kapelletje langs de weg 
Het staat er al eeuwen te dromen
Omringd door een bloeiende meidoornheg
Te midden van lindebomen
En velen zijn in hun verdriet getroost
Hier vandaan gekomen
Er staat een kapelletje langs de weg 
Het staat er al eeuwen te dromen

In zomer door stralende zon verguld
In herfst vaak gestriemd door de regen
En ’s winters in parelwit kleed gehuld
In lente door bloesem omgeven
Daar vindt een mens van z’n zorg vervuld
Nieuwe moed om te leven
Er staat een kapelletje langs de weg 
Het staat er al vele eeuwen


Naast iedere levensweg staat ween kapel
Waar mensen zich kunnen bezinnen
Al gaat in het leven de tijd vaak snel
Ga toch nu en dan eens naar binnen
 Want iedereen kan daar op zijn manier
Elk verdriet overwinnen
Er staat een kapelletje langs de weg 
Ga daar nu en dan eens naar binnen