Vijfentwintig tinnen soldaten lagen in een doos
Ze deden het deksel open
Ze gingen een eindje lopen
Want ze lagen er al een poos
En daar gingen ze, twee aan twee
Maar een soldaat bleef achter
Want die kon niet met ze mee
Hij hield de tinnen soldatenwacht
Soldatenwacht, soldatenwacht
Helemaal alleen
Op zich is dat niets bijzonders
Maar hij had geen rechterbeen
Toch was hij flink en zeer kordaat
De standvastige tinnen soldaat
Toch was hij flink en zeer kordaat
De standvastige tinnen soldaat

Vierentwintig tinnen soldaten liepen door de gang
Ze liepen te paraderen
Met sabels en geweren
En ze waren voor niemand bang
En daar gingen ze, zij aan zij
Maar een soldaat bleef achter
Want die hoorde er niet bij
Hij hield de tinnen soldatenwacht
Soldatenwacht, soldatenwacht
Daar stond-ie stram en fier
Toen hij een danseresje zag
Geknipt uit wit papier
Hij zag haar op de tafel staan
In haar prachtige tulen gewaad
Hij keek haar vol verlangen aan
Die standvastige tinnen soldaat

Ze stond op een voet
Alsof ze ging dansen
Zo zag hij haar staan met haar armen opzij
Een tinnen soldaat kan zich echter vergissen
Want hij dacht dat zij 't zelfde gebrek had als hij
Beiden een been
Dat kwam dus goed uit
Waar vond hij ter wereld een passender bruid
Maar op een dag blies de wind door de luiken en gordijnen
En speelde met de planten en de prenten aan de muur
En hij joeg het danseresje in de richting van de haard
En daar verdween zij zomaar in het open vuur

Vierentwintig tinnen soldaten stonden op 't tapijt
Hoe kon dat nou gebeuren
Ze stonden daar te treuren
Want ze waren hun makker kwijt
Ach, wat waren ze overstuur
Toen hij zijn danseresje
Achterna ging in het vuur
Nu was hun tinnen soldatenwacht
Soldatenwacht, soldatenwacht
Niet meer zo alleen
Hij was bij zijn geliefde
En zo gingen ze samen heen
Zo stierf hij flink en heel kordaat
Die standvastige soldaat
Zo stierf hij flink en heel kordaat
Die standvastige soldaat