De bladeren vallen van de bomen
Het is weer herfst, de herfst doet pijn
Hoewel er veel meer uitzicht is gekomen
Gewoon omdat er minder bladeren zijn

De zon kan nu veel ruimer schijnen
Doordat er kaalheid rond de takken is
Maar het zijn niet enkel bladeren die verdwijnen
Ik denk aan jou. De herfst bracht gemis

Jij ging dood, terwijl je wilde leven
Doodgaan nooit wen ik eraan
Dat dan, al was het maar voor even
Niet al het leven stil blijft staan

Dat alle kleuren niet hun glans verliezen
Dat alles wat beweegt niet roerloos wordt
 En dat de zon, zonder te kiezen
Haar licht weer over de wereld stort

En het Reitdiep blijft rustig stromen
Zoals jij wilt dat wij ook verder gaan
Het komend voorjaar zullen de bomen
Weer vol in blad langs de kanten staan

Niet steeds, wel vaak, is er het wete4n
Dat jij de nieuwe lente niet meer ziet
Maar straks als alles bloeit
Kan ik niet vergeten
Omdat jij stil en diep
In mij weer meegeniet