Een mens moet lijden
Nachten, dagen
In woord en daad en in geschrift
Maar niets is zwaarder te verdragen
Dan de stilte in de lift

Daar sta je met vijf man te zwijgen
Die je absoluut niet kent
En je staat er op te stijven
Alsof je al gestorven bent

De stilte heeft dat zwaar benauwde
Alsof je opeens aan astma lijdt
Je bent echt niet meer de oude
Bij dit soort ongemakkelijkheid

En je staat er maar te staren
Naar de neuzen van je schoen
Maar je wilt geen opzien baren
Dus gaat gauw iets anders doen

Het plafond maar bestuderen
Maar dan sta je ook gek
Want dat zal wel geen gezicht zijn
Met je hoofd zo in je nek

Je loopt rood aan en staat te hijgen
Je gaat zweten als een paard
Je moet eerste hulp krijgen 
Tijdens deze hellevaart

Je zou de mensen willen smeken
Om de stilte te doorbreken
Want  zelf schiet je niets te binnen
Dan de idiootste zinnen:

Vader, moeder, zuster, broeder
Dat zingt de oude kippenboer
Wie wil d’r een liedje horen
Vol van zwets en ouwehoer

Van je kleppedeklep, van je klepperdeklep
Wat heb ik er aan, dat ik ‘m heb
Van je één, twee, drie, wat ik je brom
En nooit komt Berend Bot weer om

Dan hoor je innerlijke stemmen
Die zeggen dat het eindelijk naakt
En godzijdank de lift gaat remmen
En je wordt er uitgebraakt

Je kijkt verdwaasd en vraagt wie binnenkomt
Dat je niks meer weet of snapt
En dan merk je uren later
Dat je te vroeg bent uitgestapt