’t Is kil en guur op straat, de kou die is te snijden
Een vrouw in nachtgewaad huilt zacht heb medelijden
Ze gaat van deur tot deur met in haar ogen tranen
Ze klopt en vraagt bedeesd mag ik misschien wat vragen

Kent u deze foto van m’n kleine meid
Want zij is verdwenen, mijn schat ben ik kwijt
Zij was altijd vrolijk, door eenieder bemind
Zij gelooft nog in sprookjes, ach ze is nog een kind

Een politieauto stopt, de vrouw begint te beven
Ze vraagt aan de agent, zeg zou mijn schat nog leven
Hij vraagt dan aan de vrouw hoe ziet uw kind eruit
Ze laat de foto zien en vraagt met snikkend geluid

Kent u deze foto van m’n kleine meid
Want zij is verdwenen, mijn schat ben ik kwijt
Zij was altijd vrolijk, door eenieder bemind
Zij gelooft nog in sprookjes, ach ze is nog een kind

Hij stelt de vrouw gerust en zegt haar met een glimlach
Uw kindje is terecht, vandaag is het een feestdag
Ze lag in een portier en was in slaap gevallen
De kleine is terecht, zij is u niet ontvallen

Kent u deze foto van m’n kleine meid
Want zij is verdwenen, mijn schat ben ik kwijt
Zij was altijd vrolijk, door eenieder bemind
Zij gelooft nog in sprookjes, ach ze is nog een kind
Zij gelooft nog in sprookjes, ach ze is nog een kind