De velden lagen stil en koud
Maar vlammen op de heuvel braakten
Uit het kille kruis van hout
Dat van de rotte voosheid kraakte

Vader! Ik hoor gedreun in ’t rond
Van hoeven op bevroren grond

De heuvels af, daar kwam de stoet
Het was een godgeklaagde schande
Aan hun zweep zat mensenbloed
Je hoorde hoe ze knarsetandden

Moeder! Als regen dropt mijn bloed
Voel jij ook hoeveel pijn dat doet

Het bleke masker van de Klan
Verborg de smoelen, wreed verwrongen
Hijgend slorpte elk van hen
De asem uit de dood z’n longen

Zuster! er schemert steeds meer rood
Zo bloedig eenzaam is de dood

Wie bij de Klu-Klux-Klantroep gaat
Dat is geen mens, dat is een monster
Achter ’t masker zie ik haat
In ogen smeulen, bloeddorst gonst er

Broeder! Voor ik sterf nog dit:
De vrijheid is een raar bezit