Toen zonne en vlindertjes deden hun vlijt
De schepping volmaakte tot duizeligheid
Sliep Adam doodmoe van het Adam-zijn uit
Onder de glorie, de glorie van appelenfruit

Eens, als ie weer in het welige groen
Languit en snurkend z’n plicht lag te doen
Riep er: “Pssst, Adam! Psst, Adam! Psst, psst” een bruid
“Adam, psst, psst..!” in de appelenfruit

En Eva, zij plukte.. En Adam hij at
Hij werd niet blasé en niet appelenzat
En Eva bleef aanhouden, Adam hield uit
Onder het boompje, het boompje met appelenfruit

Maar dan sprak Adam op zekere keer:
“’k Geloof, Eefje, dat ‘k aan fatsoen laboreer
Kijk ‘ns… ik heb niks aan, schat, en jij alles uit
Wij zijn als waarheid, als appelenfruit”

Terwijl zo Adam te piekeren zat
Kwam aan met getrokken z’n laaiende lat
Een bonkige diender met bars boerensnuit
Pro Justitia inzake de appelenfruit

Vort, ’t paradijs uit op slag en stoot
’t Zweet van z’n aanschijn als saus bij z’n brood
Ach, de.. smeris naast Eva … en Adam vooruit
’n Proces aan z’n kont en een blad voor z’n fruit

La lala la lala la lalala
Dat danken Adam en wij aan de appelenfruit