Het wordt donkerder en later
Een pierrot zit bij het water
In aanbidding van de maan

In de diepte van het meer
Ziet hij elke avond weer
Die spiegeling van daarboven
En hij blijft nog steeds geloven
Dat ware liefde echt bestaat

Maar hoever zijn hand ook reikt
En hoe dichtbij het lijkt
Uiteindelijk moet hij stoppen
Maar hij kan het niet verkroppen
Dat ware liefde niet bestaat

In de duisternis valt licht
Op het wit van zijn gezicht
Hij heeft zich maar verzopen
Want je kan niet blijven hopen
Dat ware liefde echt bestaat

Het wordt later nog en lichter
De pierrot was nimmer dichter
Bij zijn teerbeminde maan