Elke keer als je mij verlaat, 
zeg je nu is het voorgoed voorbij. 
Maar als het net wat beter gaat, 
Dan cleam je weer dat hart van mij. 
Word gek van die onzekerheid,
ik laat het los, ja ik maak me nu vrij.

Elke keer als je verder gaat, 
verwacht je dat ik stil blijf staan. 
Omdat je weet dat je vroeg of laat 
de drang weer voelt om terug te gaan. 
Ik gaf je al je vleugels terug,
ik ben het zat, ik wil nu ook die van mij!

Laat me gaan, laat me gaan!
Geef me ruimte om te leven, 
ik heb al zoveel weggegeven!
Dus laat me gaan, laat me gaan!

Veel te lang heb ik gedacht
Dat jij het was, bestemd voor mij.
En tegen beter weten in,
zette ik mezelf steeds weer opzij.
Voordat het echt te laat is, 
kies ik voor mezelf! 
Oooh!

Laat me gaan, laat me gaan!
Geef me ruimte om te leven, 
ik heb al zoveel weggegeven!
Dus laat me gaan, laat me gaan!

Volg m’n hart met m’n ogen dicht.
Weg van het donker, 
op zoek naar het licht.
Volg m’n hart met m’n ogen dicht.

Laat me gaan, laat me gaan!
Geef me ruimte om te leven, 
ik heb al zoveel weggegeven!
Dus laat me gaan, laat me gaan!

Veel te lang heb ik stilgestaan, 
maar nu is het voorgoed voorbij!


(c) Marco Borsato