Ik zag vanavond iemand zitten
Op een leeg gewaaid terras
Sigaret tussen zijn lippen
En een leeggedronken glas
En opeens zag ik je voor me
Als een spook bij volle maan
Bijna tastbaar in het donker
Alsof je nooit bent weggegaan

Met je schuurpapieren stem
En je altijd volle glas
Zelfs de liefde maakte jij
Nooit mooier dan ze was
Altijd doorgaan tot het einde
Tot het ochtendlicht verblindt
Als een dieseltrein van woorden
Zonder einde of begin

Jij zocht altijd al de grens op
Zocht altijd het gevaar
En in je hoofd wou je nog alles
Maar de rest viel uit elkaar
De wereld mag dan rond zijn
Het leven zelf is plat
De tijd is ongenaakbaar
En op een dag val je eraf

Zo bestormde jij de hemel
Tot de poorten van de hel
Als een ridder met een queeste
Die voorbijgaat aan zichzelf
Ongenaakbaar ongezouten
Spottend met de eeuwigheid
Tot de trein opeens ontspoorde
En je stilstond in de tijd

Lage wolken, luchtkastelen
Kroegen met een olielamp
Met je houterige lichaam
Balanceren op de rand
Zeven levens in een leven
Als een danser op een koord
Vallen en daarna weer opstaan
Sterker dan je was daarvoor

Tot het huis waarin je woonde
Onbewoonbaar werd verklaard
In je hart wou je nog doorgaan
Maar de rest viel uit elkaar
De wereld mag dan rond zijn
Het leven zelf is plat
De tijd is ongenaakbaar
En op een dag val je er af

Zo ging je als een ridder
Vechtend tot de laatste snik
In het harnas van een man
Die zichzelf geworden is
En nu trekt het circus verder
Door dit bloedeloze land
Zonder jou
Leeuwentemmer
Messenwerper
Woordenman

Jij zocht altijd al de grens op
Zocht altijd het gevaar
En in je hoofd wou je nog alles
Maar de rest viel uit elkaar
De wereld mag dan rond zijn
Het leven zelf is plat
De tijd is ongenaakbaar
En op een dag val je eraf