Ik heb de tranen in je ogen geblazen
Altijd de poten onder je stoel vandaan geschopt
Telkenmale nam ik je te grazen
Ik heb al mijn leed in jouw gouden hart gestopt

Jouw regenboog werd doffer en steeds doffer
En de invloed van mijn treurnis werd te groot
Daar stond jij met je blik en je stoffer
Dat was de uitweg, die de lieve heer jou bood

Maar toen kwam er een reiziger van verre
En die nam jou expres van mij vandaan
En ik had het nog gelezen in de sterren
Dat ik last zou krijgen van die volle maan

Hier sta ik dan wat in jouw kist te turen
Ik fluister, dat ik zoveel van je hou
Waarom heeft het niet langer mogen duren
Jij had gelijk, je bent een leuke vrouw

Je was een leuke vrouw