Veel te vroeg, de wekker gaat
Buiten is nog licht, dat klote-apparaat
Moet je dus opstaan, dekbed opzij
Eerst één voet eruit dan allebei
Erop gaan staan, tachtig kilo zwaar
Elke dag weer, jaar na jaar..
En dan in bad, wat een theater
Al dat schuim en al dat water
En dan ook nog met zeep in je ogen
Dat hele lichaam weer af staan drogen
In de kleren, van top tot teen
Je broek, je hemd, je trui eroverheen
Je sokken, pantoffels, wil je gaan eten
Kan alles opnieuw: onderbroek vergeten

Was ik maar dood
Wat een gedoe
Elk dag weer leven
Het maakt me zo..
Moe.

En als je dan nog kan, zet het op een lopen
Want daar zijn de gordijnen en die moeten open
Je ogen doen zeer van al dat zicht
En dan de wereld die daarachter ligt

Mensen hier, en mensen daar
En overal mensen en ze doen maar
Ze bouwen een carrière, hebben een kater
Halen de bus of ze springen in het water
De een is rijk, stinkt naar kouwe kak
De ander arm, vreet uit een vuilnisbak

En dan al die huizen met al die daken
En al die fietsen met al die spaken
En al die auto's en al dat geld
En al die vrede en al dat geweld

Was ik maar dood
wat een gedoe
Elk dag die wereld
het maakt me zo..
Moe.

En dan die aarde, zwaar overdreven
En maar zwaaien en maar zweven
En maar tollen als een kip zonder kop
Biljoenen jaren het houdt niet op

En m'n zuster op een racefiets en mijn tante in de tram
En van 't concert des levens krijgt niemand een program
Dus dan maar overeind, wat het ook kost
Je weet maar nooit, misschien is er post
Want de PTT stelt je nooit teleur
Het ontbijt slaan we over, op naar de deur
Een belastingaanslag, wat een kolder
Een afschrift van de giro en een reclamefolder
En een herinnering van het GEB..
Dus daar sta ik dan, blauw van de kou
En weer en weer en weer geen brief van jou
Weer geen brief van jou
Weer geen brief van jou
Weer geen brief van jou

Wohohoho..
Was ik maar dood
Wat een gedoe
Elke dag weer geen brief
Het maakt me zo
En het maakt me zo...
En het maakt me zo....
En het maakt me zo....
En het maakt me zo....
Moe..