Perpålsa tussen budde i en stein
I Nordland, i Nordlan
å han Svensk-Henrik var på flukt på sine bein
Han sprang frå lensmannen i dalen

Svensk-Henrik sprang, og han sprang
I Nordland, i Nordland
Og lensmannen kom likke bak med tvang
Han klare aldri sleppe unna

Langt borte såg han noko han trudde
I Nordland, i Nordland
Steinen der han Perpålsa budde
Og pusten frå lensmannen va like bak

Han kasta seg bak stein han måtte sjå
I Nordland, i Nordland

Han dundra og banka febrilsk og kraftig på
Han Perpålsa var heldigvis heime

Døre opna seg litt på gløtt
I Nordland
Han Svensk-Henrik smatt inn
No ska eg sov søtt

-Det var ein tussestein!