Ik vraag alleen een hutje op de heide
Daarbij een meisje en dat ben jij 
Een zalig leven zal ik je geven
Heel dicht bij mij in ons hutje op de hei 

Voor die lieve oude mensen met een diep doorploegd gelaat
Heeft mijn hart een gastvrij deurtje dat altijd wijd open staat 
Omdat hen het harde leven zowel leed als vreugde bracht
Hebben zij nu grijze haren en een blik zo wijs en zacht

Ik heb eerbied voor jouw grijze haren 
Zij bekronen je lieve gezicht
Zij verzachten de sporen der jaren
Na een leven van werken en plicht
Ik heb eerbied voor jouw grijze haren
Voor je rimpels van zorgen en pijn 
Ik wil trachten voor hen die ze dragen
Altijd een bron van vreugde te zijn 

De tijd zit erop en we varen weer thuis
Het duurt nog maar enkele weken
Een paar keer op wacht en dan kom ik naar huis
Dan zullen we elkander weer spreken 
Dus dit is de laatste brief die ik je schrijf
Kijk ’s avonds maar goed in de krant
Dan weet je precies waar ik ben en ik blijf 
Totdat ik weer terug kom in ’t land 

Zie ik de lichtjes van de schelde
Dan gaat m’n hart wat sneller slaan
Ik weet dat jij op mij zult wachten 
En dat je aan de kaai zult staan
Zie ik de lichtjes van de schelde 
Is ’t of ik in je ogen kijk 
Die zo heel veel liefs vertellen 
Dan ben ik als een prins zo rijk