Wat zie ik daar: Heb je geschreid, meissie?
Wat sta je er met je mondje nog strak
Maak jij je zoo boos op de meid, meissie
Omdat ze dat klokkestel brak?
Wat geeft nou zoo’n oud souvenir, meissie
Dat ‘k jou toen je twintig was gaf?
Het staat toch al vijftig jaar hier meissie
En ’t moois is er immers al af

   Ook wij werden ongemerkt oud, meissie
Nog ouwer dan ons klokkestel
En als vader Tijd schoonmaak houdt, meissie
Dan breekt ie ons denkelijk wel
 
Ik zie ‘m in gedachten weer gaan, meissie
naar jou met m’n eerste cadeau
Wat stond er die dagen een maan, meissie
Die is nu toch beslist niet meer zoo
Jij scheurde toen je crinolien, meissie
Zeg, weet je nog wel, aan dat groen?
En toen ‘k zoo je enkels kon zien, meissie
Vond ‘k eensklaps den moed voor een zoen

  En nu zijn we allebei oud, meissie
Nog ouwer dan ons klokkestel
En als vader Tijd schoonmaak houdt, meissie
Dan breekt ie ons denkelijk wel

Stel je voor, ik gaf jou nog zoo’n zoen, meissie
De kleinkinderen spelen daarginds
Ik zou iets belachelijks doen, meissie
Ze zeien vast: “Opa wordt kindsch”
Wij hebben geen doel meer op aard, meissie
Wij kunnen slechts toekijken hier
Wij worden voorzichtig bewaard, meissie
Wij zijn nog een oud souvenir

   Want wij zijn afschuwelijk oud, meissie
Nog ouwer dan ons klokkestel
En als vader Tijd schoonmaak houdt, meissie
Dan breekt ie ons denkelijk wel