De Pieterpad lijkt op een kikker,
hij is alleen een beetje dikker.
Men kan hem in het land der Britten
vaak op een paddestoel zien zitten.
Men kan hem in het land der Fransen
een fraaie pas de deux zien dansen.

De Pieterpad, de Pieterpad,
o, wat een aardig beest is dat.
Hij wou dat hij een meisje had, 
de Pieterpad.

Hij houdt van tuinen met een vijver…
‘Wat is dit voor een rare schrijver?
Hij heeft ‘de’ Pieterpad beschreven,
terwijl hem de opdracht was gegeven
‘het’ Pieterpad hier te behandelen!’
Het Pieterpad is om te wandelen.

Het Pieterpad, het Pieterpad,
o, wat een aardig pad is dat.
Maar als het regent, word je nat
op het Pieterpad.

Het is geen pad, maar meer een route,
die wij op kaarten vinden moeten.
Zo zijn de grenzen tussen landen
slechts in de atlassen voorhanden.
Dus wie in ’t bos of bij een wei is,
weet niet of hij zijn land voorbij is
en of hij daar nou staat te kijken
naar Eichen of gewoon naar eiken.

Het Pieterpad is zo’n gegeven,
dat men onzichtbaar moet beleven,
wat kan van het noorden naar het zuiden
(waar zondags vele klokken luiden),
maar ook van het zuiden naar het noorden
(dat Bonifatius vermoordde).

Het Pieterpad, het Pieterpad,
o, wat een aardig pad is dat.
Maar als het regent, word je nat
op het Pieterpad.

Het Pieterpad, het Pieterpad,
o, wat een aardig pad is dat.
En weet je wie daar ook nog zat?
De Pieterpad!