Ik ben ten einde raad
Bij de ene waar een paar verdorde bloemen door de zuurgeworden bami
heensteken en die ik gisteren al niet dicht kreeg heb ik over alles heen
nog de rest van de yoghurt gegooid
De andere heb ik uiteindelijk dichtgekregen
Maar toen ik hem optilde bleek er onderin een gaatje te zitten waar een
tak doorheen stak
Waarlangs een straaltje sap liep
Dat erg stonk
Wat nu - denk ik
Ik loop naar het raam en zie de andere allemaal netjes buiten staan in
groepjes van twee of drie
Alleen voor mijn deur staat niets
Ze heeft weer geen huisvuil zullen ze zeggen
Ze eet alles op
Verdorde bloemen
Melkflessen
Aardappelschillen
Koffiedik
Alles
Op straat zullen ze met een boog om me heenlopen en als ik langskom zullen
ze schrikken en gauw hun huizen inschieten
Ze zullen hun kinderen binnenroepen en hun honden op me loslaten
Ik zal vereenzamen en de zin van het leven niet meer zien
Wat nu - denk ik
Ineens heb ik de oplossing
Ik pak een nieuwe vuilniszak en kruip erin
Ik zet mezelf naast de andere twee
Er valt een zware last van me af
Ik ben opgelucht
Ik heb geen verantwoordelijkheid meer
Ik kan hoogstens nog denken
Als jij maar niet vergeet om de vuilniszakken straks buiten te zetten
Meer kan ik niet doen
Als je thuis komt zul je kwaad zijn
Ten eerste kun je me niet vinden en ten tweede heb ik weer de
vuilniszakken niet buiten gezet
Zuchtend zul je ze een voor een oppakken en al gauw staan we met z'n
drieen voor de deur
Met mij zul je een beetje moeite hebben maar dat heb je wel vaker en
tenslotte is dit de laatste keer
In de straat zullen ze zeggen
He, daar heb je op het laatste nippertje toch nog het huisvuil van nummer
21
Hun houding ten opzichte van mij zal plotseling veranderen
Maar het is te laat
Fluitend neemt een donkere gastarbeider me in zijn armen
En onder gerinkel van ijzer
En het luiden van de bel
Vertrek ik
Na een leven van zorgen over alles waar je altijd aan moet denken
Naar de grote vuilnisbelt
Waarvan nog nooit iemand is teruggekeerd