‘k Miste hem al toen hij nog bij me was
Het lijkt al een tijd, toch zei hij het me pas
Hoe moet ik verder ?
‘k Schrijf hem een mail, die ik toch niet verstuur
Ben nog steeds niet in slaap, ’t is al na twaalf uur
‘ Blijf aan hem denken, ‘ blijf aan ons denken,
Hoe moet ik verder ?
‘k Neem mijn telefoon misschien, belt hij of niet
Om te zeggen dat hij nu zijn fout wel inziet
Zou dat niet kunnen ? 
Ik had nooit verwacht dat hij me zou laten staan,
of ooit gedacht dat het ons zo zou vergaan,
Ik zie hem zo graag, ik zie hem nog graag
Hoe moet ik verder ?

Hoe wil je nu dat ik nog hoop,
Nog geloof in de magie,
Hoe wil je nu dat ik vertrouw,
In een woord… van eender wie…

De mooiste momenten die hij me ooit gaf
Spelen telkens weer als een film voor me af 
Toch ik moet verder
Bij hem kon ik altijd mezelf zijn
We sprankelden samen als een fontein
Ik mag niet huilen, ik ga niet huilen
Want ik moet verder…  
Ik maak koffie voor 1 kop maar het smaakt me toch niet,
Doe alsof alles goed gaat, ik verdring het verdriet
en doe maar verder…
Het was toch zo mooi maar het is nu voorbij
Er is geen ‘ons’ meer tussen hem tussen mij
‘Laat me niet kennen, ‘laat me niet kennen,
Ja ik ga verder
 
Maar dat je weet, dat ik nog hoop,
Nog geloof in de magie…
Maar dat je weet, dat ik vertrouw
Het komt goed, je zal wel zien…

Origineel: Je l'aime a mourir / Nederlandse tekst: C. Vrancken