Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw.
Al dreigen zij zijn vrijheid, met kluisters en geschreeuw.
Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.

De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan.
De legerbenden sneven, een volk zal nooit vergaan.
De vijand trekt te velde, omringd van doodsgevaar.
Wij lachen met zijn woede, de Vlaamse Leeuw is daar.

Hij strijdt nu duizend jaren, voor vrijheid, land en God.
En nog zijn zijn krachten, in al haar jeugdgenot.
Als ze hem machtloos denken, en tergen met een schop.
Dan richt hij zich bedreigend, en vreeslijk voor hen op.

Wee hem, de onbezonnen', die vals en vol verraad,
de Vlaamse Leeuw komt strelen, en trouweloos hem slaat.
Geen enkele handbeweging, die hij uit 't oog verliest:
En voelt hij zich getroffen, hij stelt zijn maan en briest.

Het waaksein is gegeven, hij is hun tergen moe,
met vuur in 't oog, met woede, springt hij den vijand toe.
Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk,
en zegepralend grijnst hij, op 's vijands trillend lijk.

Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw.
Al dreigen zij zijn vrijheid, met kluisters en geschreeuw.
Ze zullen hem niet temmen, zolang een Vlaming leeft,
Zolang de Leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft.