Ik neem je mee zei nonkel Walter,
Ik denk ik was een jaar of acht,
M’n nonkel woonde op de buiten,
Mijn ouders in de stad.
In zijn Mercedes,
Reden wij naar Zevergem,
Het zonlicht danste op het dashboard,
Ik zat heel groot en fier naast hem.

Hij reed de auto aan de graskant,
Dicht bij de oude Schelde arm,
En nonkel zei: hier is de Cuba,
En ik zag koeien overal.
Een blauwe reiger vloog stil over,
Over de oude Schelde arm,
Ik zat met nonkel in de grasberm,
Een hele middag lang.

En ik heb overal gezworven,
En nergens vond ik echt mijn stek,
En waar de wegen mij ook brachten,
De Cuba was nooit ver weg,
Ooh, in mijn dromen,
Zag ik de Cuba telkens weer,
De wereld is veel minder,
De Cuba is veel meer.

Ik wil nog een keer naar de Cuba,
Met nonkel Walter aan mijn zij,
Kijken naar de koeien,
De tijd gaat nooit voorbij,
Voor nonkel Walter en voor mij.