De wereldgeest baart zorgen
en koopt aandelen in God.
Maar de baker komt pas morgen
en ze vindt de deur op slot.
Vader bisschop deelt zijn straf uit
maar het varken slaapt alleen.
En ik zie in elke spiegel
lege spiegels om me heen.

De ooievaar zoekt ruzie,
het soldatenkoor geeft bloed.
Alle koersen blijven stijgen
in de tovenaar zijn hoed.
De koningshuizen trippen
en ze flippen in het dal.
En ik zit hier met mijn dokters
op de rand van het heelal.

Maar er gaan mensen naar de maan,
mensen naar de maan,
steeds meer mensen naar de maan.
Mensen naar de maan,
mensen naar de maan,
steeds meer mensen naar de maan.

De rivier wordt mosterdkleurig,
de tonijn loopt vol met kwik.
Maar de popster droom van zalen
met een uitzicht op zijn ik.
De chaos wordt steeds mooier
en het wereldrijk staat bol.
En ik blijf het eind verwachten
maar het kerkhof is al vol.

Op deze dagen rust geen zegen
waarom kom je niemand tegen?
Maar als je aan het raam gaat staan,
kun je ze voorbij zien gaan.

Want er gaan mensen naar de maan... 




(c) Altona Edition