Ik ken iemand
Ik ken iemand
Ze lijkt op niemand
Ze lijkt op niemand die ik ken
Als ik haar aankijk
Zie ik mijzelf
Zoals ik in haar ogen ben

Ze heeft geen geheimen maar het is een raadsel
Hoe ze zo doorzichtig durft te zijn
Met een gezicht dat naar zich laat kijken
Op de fiets of in de trein

Als een vesting
Op een eiland
In de branding
Of als de rokken van een ui
Zitten mensen
Ingekapseld
Veilig binnen voor de bui

Ze kan fantastisch in de verte kijken
In stations en in cafés
Ze heeft blauwe ogen, ze heeft heimwee
Naar landen waar ze nooit is geweest

Ik ken iemand
Ik ken iemand
Ze lijkt op niemand
Ze lijkt op niemand die ik ken
Soms duurt het even
Soms een heel leven
Voor je aan zulke ogen went