Hij kwam binnen in je leven,
En ging liggen in je lichaam.
Zijn dromen zijn als distels,
Zijn armen een gevangenis.
Maar er is iets in zijn ogen
Waar je geen naam voor hebt.
Er is iets in zijn ogen
Waar je geen naam voor hebt
En dat jou kent.

Hij zegt: in jouw tuin wil ik rusten,
Och geef me je gras, schenk me je schaduw.
En hij drinkt van je bron met een glimlach
Maar zijn leugens zijn koud
Als het licht van de maan dat valt door vage ramen.

En zijn beloftes zijn als dode vliegen
In het spinrag van je gedachten.
En zijn handen maken grote gebaren.
Maar zijn vingers zijn dor als ze je strelen
En stoppen het glanzende wiel van je kermis.

Hij kwam binnen in je leven...

Hij zegt: in jouw huid wil ik reizen,
O wijs me je weg, leen me je adem.
En hij woedt in je hart als een windvlaag
Maar zijn woorden zijn vaal als het schuim van de zee
Dat rilt op kale stranden.

En hij belooft je verre, nieuwe havens
En een zeeman voor al je dromen.
Maar de nachten verbranden zijn schepen
En je dromen zijn dood in de morgen
En vluchten met de grijnzende schim van de zeeman.

Hij kwam binnen in je leven
En ging liggen in je lichaam.
Zijn dromen zijn als distels,
Zijn armen een gevangenis.