na twintig jaren huwelijk kwam er plots een einde aan 
zo plotseling dat je dat niet kon verwerken 
hij was weer eens een keer naar de hoeren toe gegaan 
en je vond dat je dat toch moest laten merken 
tot dan toe bestond je leven voor je man en voor je zoons 
en het kantoortje waar je hem vaak assisteerde 
maar van iets bijzonders werd het op den duur iets heel gewoons 
zo gewoon dat niemand het meer waardeerde 

zo sloeg je uit het veld en was je uitgeteld 
maar je vocht door, al deed dat heel veel pijn 
je knokte tot over de top, jezelf er bovenop 
en zo veroverde je je eigen leven weer 

je vond toen je geluk bij een sul uit Amstelveen 
iets te weinig voor het leven toegerust 
maar hij had een aardig huisje en zo was hij niet alleen 
maar van de rest was hij zich alles niet zo bewust 
je liep bij een psychologe die zichzelf niet helpen kon 
dus hoe kon ze dat dan in godsnaam met jou? 
zij had zelf haar eigen sores op de rand van haar gazon 
en ook jouw eigen vrienden bleven je niet trouw 

zo sloeg je uit het veld en was je uitgeteld 
maar je vocht door, al deed dat heel veel pijn 
je knokte tot over de top, jezelf er bovenop 
en zo veroverde je je eigen leven weer  

je vond toen Dirk, maar het bleek al na twee maanden 
dat hij voor jou de alcohol niet liet staan 
hij stond ieder weekend ongekend te tanken 
behalve de feestjes had je er niet zoveel aan 
en toen gebeurde dat ook nog met je zoon 
die door zijn vader naar de klote was geholpen 
zoveel ineens, dat was echt niet meer gewoon 
... 

gooi die stukken van 't verleden in een hele grote doos 
en zet 'm op woensdagochtend bij het vuil 
kijk er niet meer naar om en laat het daar waar het hoort 
en vindt dan goed dat ik heel even om je huil 
maar kom weer in het veld al ben je uitgeteld 
vecht gewoon door, al doet dat heel veel pijn 
knok je weer naar de top, jezelf er weer bovenop 
en verover zo je eigen leven weer 


(c) Tekst & muziek: Leon Lutterman